Samotność konia w wielkim showbiznesie – recenzja BoJack Horseman

Czasami obejrzy się serial, który jest po prostu znakomity. Taki, gdzie samowolnie klika się następny odcinek, a bohaterowie i ich problemy zostają z człowiekiem nawet po zagaszeniu ekranu. Czasami też, widzi się coś co trafia, prostą drogą do serca i porusza człowieka głęboko w środku i ma się Przemyślenia i chodzi się po pokoju w kółko, kiedy te Przemyślenia zaczynają nie dotyczyć już tylko materiału źródłowego, ale własnego życia…. No, mi się takie dzieła kultury odkrywają zwykle na jesień. W tym roku trafiło się na  historię, będącą swego rodzaju dekonstrukcją popkultury jako takiej. A widzimy ją przez oczy bardzo nieszczęśliwego konia…

Kropki, koty i Paryż – Miraculous Ladybug et Char Noir

Miłość fanów na pstrym koniu jeździ (ale mi się zdanie na początek udało, ach, co geniusz klawiatury to geniusz klawiatury!). Producenci od dziesięcioleci głowią się nad recepturą idealnego tworu popkultury, który przyciągnie przed ekrany rzesze wiernych fanów i zapewni twórcom wieczną chwałę, spełnienie ambicji i miliony monet. Przyjęło się sądzić, że do historii przechodzą dzieła podejmujące ryzyko – łamiące schematy, wprowadzające nowe normy gatunkowe, oferujące odbiorcy coś, o czym sam jeszcze nie wiedział, że chciał to zobaczyć. A tu, raz na jakiś czas, pojawia się zwykły, powielający znane tropy serial, wprawiający wszystkich w ekstazę…. Dzisiaj opuścimy na chwilę popkulturę japońską – choć, jak się przekonacie, niezupełnie – by zapoznać się z hitem tumblra (jeśli wierzyć Fandometrics), francusko-japońsko-koreańską kreskówką opowiadającą o broniącym Paryża duecie składającym się z pewnej siebie Biedronki i figlarnego Czarnego Kota. Oto Miraculum Ladybug et Chat Noir, nazywane dalej w skrócie Miraculum (Od polskiej wersji tytułu, jakie dało mu Disney Channel – Miraculum: Biedronka i Czarny Kot.).

Wśród gnomów, dzienników i figur geometrycznych – Gravity Falls zaprasza!

Może nie pamiętacie tego już, ale blog ten w zamyśle miał zajmować się nie tylko mangą i anime, ale czasem także zahaczać o animacje innego rodzaju. Takie kreskówki choćby. Chyba wszyscy oglądaliśmy je w dzieciństwie, a potem obgadywaliśmy ostatnie odcinki ulubionych serii na podwórku. Jeśli myślicie, że z tego się wyrasta i człowiekowi po dwudziestce to wypada przyznawać się tylko do znajomości bajek chińskich, to raz: musicie uparcie udawać, że nigdy nie słyszeliście o Kucykach uczących się, że Przyjaźń to Magia i ich wyznawcach, dwa: nie macie pojęcia co właśnie dzieje się w amerykańskiej telewizji dziecięcej, trzy: nie posiadacie tumblra. Bo, już zostawiając te nieszczęsne kuce, kreskówki mają obecnie swoją Wielką Chwilę w internecie, a jednym z głównych tytułów pojawiąjącym się w rozmowach na ten temat jest zakończone kilka dni temu Gravity Falls (po polsku: Wodogrzmoty Małe). Czyli po prostu dobry serial, dla każdego dziecka, od 10 do 99 lat. Serial, o najbardziej dociekliwym fandomie jaki istnieje…

Post skierowany jest bardziej dla osób niezaznajomionych jeszcze z fenomenem GF, ale i fani mogą znaleźć się kilka interesujących linków.

Chodźcie dziatwy, opowiem wam o takiej niepozornej kreskóweczce…

Po prostu W głowie się nie mieści

To będzie nudna recenzja. Serio, właściwie sprowadza do zdania jejku, jaki dobry film, idźcie do kina. Nie musicie więc czytać moich wypocin na temat genialności pomysłu, kunsztu przełożenia historii na język animacji czy wzdychania do Pixara za to, że jednak oni to umieją. Nie pokłócę się nawet z żadnymi innymi recenzjami, bo wszyscy doszli do wniosku, że w tym przypadku będą jednogłośni. W głowie się nie mieści (Inside Out) to bardzo dobry film. No, ale jednak zmuszam się i piszę. Bo to miłe uczucie móc pochwalić coś po prostu dobrego.

Myszy i Smoki, czyli parę słów o Annie Awards 2015

Tak, my na serio mówiłyśmy o większym zbajkowaniu tego blogu :) A co lepiej może do tego posłużyć niż relacja z nagród Annie, przyznawanych w tym roku po raz 42. najlepszym produkcjom animowanym? Choć nie jest to znana i szeroko komentowana impreza, dla tej części populacji, która nie ma zamiaru wyrastać z filmów uważanych, przez ignorantów, za dziecięce, może okazać równie emocjonująca co Oskary i Złote Globy. Tak bardzo, że nawet będzie trzeba odwoływać się do Caps Looka.

WSZYSTKO NASZE! (by Kadeart)