Przegląd skanlacji lipiec ’15

Witam państwa po dłuższej przerwie spowodowanej różnego rodzaju wojażami. Jak to jednak z nałogowcami bywa, od czytania wakacji nie było, a konkretnie podróże spędziłam z lemowskim Solaris oraz D.Gray-Manem pod ręką. Właśnie o tym shonenie będzie dzisiaj dłużej, skorzystałam bowiem z okazji, że po trzech latach przerwy autorka wróciła do swojej serii i przeczytałam całość. Oprócz tego – zwykły rozkład jazdy (jedynie Gunka no Baltzar w tym miesiącu pauzowała).

Kreska porn, yaoi, które kazuje się  nie być yaoi, tajemnice z przeszłości i takie plot-twisty, że teraz już nikt nic nie rozumie – to się nazywa powrót w wielkim stylu!

D.Gray-Man 219

Tak więc, nadgoniłam DGM, nie doświadczając tak jak „oryginalny” fandom trzech lat czekania na kolejny rozdział. Jednak, jak słyszę wszem i wobec, ludzie są zadowoleni, bo jest też z czego – 59 niesamowicie narysowanych stron (czy autorka, oprócz chorowania, poszła też na kurs rysunku?), powrót postaci, za którymi tyle się tęskniło i takie rewelacje, że odkąd przeczytałam rozdział cały czas siedzę na forach albo łamię sobie głowę ze znajomą o co właściwie teraz chodzi. Bo, cholewcia, tak pogmatwanej intrygi to ja po prostu w żadnej serii nie pamiętam. Już w trakcie czytania przyzwyczaiłam się do tego, że nie mogę ufać temu co wiem, bo zaraz kolejna informacja mi to zaneguje, ale tym razem to już pojazd po bandzie. Jak to Earl jest Maną? Przecież Allen wzywał duszę Many, bo go grubas do tego namawiał i w ogóle skąd on w tym cyrku i jak on tam wytrzasnął Allena, który też stracił wspomnienia (amnezja to tu częsta przypadłość :P) i na pewno jest ze zajściami sprzed 35 lat powiązany… Pytań tysiące i ułożenie wszystkiego w całość jest zadaniem, z którym nawet dociekliwy fandom ma problem sobie poradzić. Czyli kurcze, jest dobrze. Ogromnie się cieszę, że wzięłam się za D.Gray-Mana i choć czasem można zakrzyknąć z rozpaczą” Ale o co tu w ogóle chodzi?!” fabuła jest na tyle ciekawa, a postaci tak intrygujące, że śledzenie tej historii to czysta przyjemność. Niestety na następny rozdział trzeba będzie czekać aż do października…

Sakura całkiem dobrze odnalazła się w roli „tej złej”.

Gekkan Shoujo Nozaki-kun 65 – 67

Aaaa, aż trzy rozdziały w tym miesiącu! Radość, szczęście i ogórki! Raz jest o grze w kokkuri (podobną do planszy ouija wypytywanki duchów), później  Wakamatsu odkrywa słabą stronę Seo (mój faworyt – ale ja też shipuję tę dwójkę :D), a w końcu jeden z rozdziałów w których Nozaki testuje w praktyce motywy dla swojej mangi – tym razem badając jak działa dokuczanie (bullying). Wszystko, jak zawsze, miło i zabawnie!

Ojciec okazuje się zagrożeniem dla całych zaświatów.

Noragami 56

A w Noragami robi się poważnie. Z jednej strony dowiadujemy się, że umiejętność Ojca, przywracająca shinki ich wspomnienia sprzed śmierci, może stanowić zagrożenie dla całego systemu zaświatów. Jest to na tyle poważna groźba, że Bishamon, mimo żałoby po śmierci swojej poddanej, nie chce ryzykować i się mścić. Nie wie jednak, że jej Kazuma podejmuje działanie na własną ręką… Uwielbiam Bishamon i jej wyciszone zachowanie w tym rozdziale ogromnie mi się podobało – widać, że przeżywa tragedię i martwi się o resztę swojego domostwa. Czy to nie miło mieć postać, będącą jednocześnie wrażliwą oraz mocarną, bez przesady w żadną stroną ani popadaniem w tsundere? Niestety część poświęcona głównej drużynie mniej mi się podobała – Yukine trochę za bardzo dramatyzował i nie do końca rozumiem, czemu wcześniej nie mógł wyjawić co mu zrobił Kazuma. Choć muszę przyznać, że Yato ładnie wyjaśnił sytuację. Końcówka nie zrobiła na mnie większego wrażenia (już nie do końca pamiętam o co chodziło z Kiunem), ale akcja rozwija się ładnie.

Chińska wojna domowa jednak zaskoczyła.

Magi 273-274

Hakuryuu już miał przegrać, już się team Kouen cieszy i miała nas czekać impreza świętująca zjednoczenie imperium… A tu plot-twist! I to nawet całkiem niezły! Okazuje się bowiem, że przed rozpoczęciem wojny nasz mściwy Sasuke, znaczy Hakuś, zawarł sojusz ze Aliansem Siedmiu Królestw, przewodzonym przez starego, dobrego Sinbada… Który także się pojawia. Jejku, ile to już czasu minęło! Nie powiem, ucieszyłam się na jego widok, szczególnie, że pokazany został w dość niejednoznacznej sytuacji – przekonując Hakuei do zdradzenia Kouena i wsparcia zamiast tego własnego brata. Po jego stronie stoją także Japończycy (dopiero jak się pojawili uświadomiłam sobie, że w sumie ich tutaj brakuje :P) oraz pseudo-Macedończycy, Grecy oraz Egipcjanie. I tak z wojny domowej, robi się konflikt globalny, czyniąc mangę trochę ciekawszą.

Nie ma to jak dobre wprowadzenie postaci.

One Piece 793-795

Witamy w nowym arcu! Przed nim dostaliśmy jeszcze rozdział poświęcony Sabo, co z jednej strony mnie cieszy (yay, Sabo!), z drugiej… Nie były to najbardziej emocjonujące retrosy jakie widziałam w tej mandze. Motyw amnezji i nagłego przypomnienia sobie Ace’a wydaje się trochę pójściem na łatwiznę i znając talent Ody do ciekawych historii postaci, wielka szkoda, że akurat tutaj trafiła się taka mało zaskakująca.

Powracamy znowu na Sunny – widać, że reszcie załogi na pewno się nie nudziło i kolejne potyczki wiszą w powietrzu. Najciekawszą częścią ostatniego rozdziału było jednak znakomite wprowadzenie Kaidou – człowieka(?!) tak przekoksowanego, że nawet sam siebie nie potrafi zabić. Intrygująco brzmią też w jego ustach słowa o największej wojnie jaką świat widział. Czyżby podwaliny pod powolne (bardzo powolne) zakończenie mangi? Najpierw jednak problemy będzie miał Słomkowy – Kaidou pewnie szybko się dowie, kto rozwalił jego sojusznika (Doflamingo) i fabrykę owoców…

Nie ma to jak dobra motywacja.

Silver Spoon 113

Trudno mi pisać cokolwiek odkrywczego o kolejnych rozdziałach tej niesamowicie sympatycznej obyczajówki. Po prostu ciągle czyta się świetnie. Mikage i Aikawa dobrze napisali egzaminy końcowe i zostaje im „tylko” test wstępny na uniwersytet. Trzecioroczni skończyli zajęcia w klubie, ale wciąż przychodzą zajmować się końmi, jedynie Hachiken i Mikage, korzystają z dodatkowego czasu wolnego – on by się WRESZCIE wyspać, a ona by się pouczyć. Niespodzianka czeka na końcu rozdziału, kiedy Komaba dzwoni do Hachikena w ważnej sprawie.

Ale żeby mnie nie poruszył motyw tragicznej, nieodwzajemnionej miłości (nawet jak ledwie nakreślony)? Naprawdę straciłam serce dla tej serii.

Shingeki no Kyojin 71

Wciąż sięgam do tej mangi bardziej z przymusu niż przyjemności, ale o dziwo, tym razem było nawet przyjemnie. Lubię retrosy, a tym razem dostaliśmy wspomnienia o rodzicach Erena, z punktu widzenia Keitha (tego słynnego nauczyciela, który ochrzanił Sashę za żarcie kartofla). Rozdział skupił się tylko na przeszłości i wyszło to całkiem ładnie i spójnie. Nie znamy jeszcze Wielkiej Tajemnicy (TM) Grishy, wiemy tylko co porabiał odkąd został przez Ketiha znaleziony poza murami, pamiętając tylko własne imię i fach doktorski. Do tego trochę niespełnionej miłości nauczyciela względem matki Erena i życiowa lekcja o tym, że nie każdy musi być koniecznie najlepszy na świecie, czyli coś co w sumie warto czasem usłyszeć. Choć ogólnie dostaliśmy zaskakująco mało konkretów i odpowiedzi. A, i Carla miała ładną suknię ślubną.

Dużo analizowania w tym miesiącu.

Skip Beat! 229

Po bardzo emocjonujących ostatnich rozdział, ten był… No, przegadany. Początek z Shou i paparazzi nie był dla mnie tak zabawny jak powinien, a dalej, to po prostu wyjaśnianie nieporozumienia jakim było wzięcie Rena przez Kyouko za Corna i rozklejenia się przed nim. To jest trochę ten problem z SB! – bohaterowie za bardzo chcą utrzymać wszystko w równowadze i nie zamierzają skorzystać z okazji, by ruszyć w swojej relacji krok dalej. No i naprawdę chciałabym trzepnąć Rena za to, że ciągle tak oszukuje Kyoko w kwestii bycia Cornem. Niestety, nuda w tym miesiącu. I w dodatku grupa skanlacyjna coś przedobrzyła z czcionkami i wyglądają one po prostu źle ;/

***

Podsumowując, jednej strony był to miesiąc amnezji (trafiło mi się, że trzy mangi, które po kolei opisywałam korzystały z tego motywu xD), z drugiej jakoś tak bez szału. A właściwie z jednym wielkim szałem – D.Gray-Manem, wciągającego okrutnie.

~Darya

Ps. Ktoś także wybiera się na Niucon :)?